De zeventienjarige Maridadi werkt op de markt in Rwanda. Het liefst zou ze studeren aan de universiteit, maar daar is geen geld voor. Alle dagen lijken hetzelfde. Totdat Puck opduikt: een Nederlandse studente die Maridadi vraagt voor haar te tolken. Dit zet een stroom van gebeurtenissen in gang. Veertien jaar na de genocide begint Maridadi vragen te stellen bij haar verleden – en vooral bij haar moeders dood tijdens deze inktzwarte periode. Is het wel waar wat de volwassenen haar hebben verteld? Dan stuit Maridadi op een familiegeheim dat haar diep schokt. Hoe bepaalt ze haar positie in het spanningsveld tussen daders en slachtoffers? En lukt het haar om achterhalen wat er met haar moeder is gebeurd?

Een boek over Rwanda en dan ook nog over de genocide, niet iets wat je vaak tegenkomt. Ik niet, tenminste. Toen ik over Ruth Erica’s boek De boom met de bittere bladeren hoorde, moest ik even goed nadenken. Hoe zat dat ook alweer met die genocide? Wanneer was dat ook alweer? En waar ligt Rwanda ook alweer? Met die laatste vraag helpt Ruth gelukkig, met een mooie, globale kaart in de binnenkant van de cover.

In De boom met de bittere bladeren (wat een mooie titel trouwens!) is de genocide alweer 14 jaar geleden. Hier in West-Europa hebben we inmiddels al zoveel brandhaarden, oorlogen en terreuraanslagen voorbij zien komen dat het ons allemaal niet meer zoveel doet. Ook de Rwandezen zijn verder gegaan. Er wordt geen verschil meer gemaakt tussen de Hutu’s en de Tutsi’s, dat is per wet zelfs verboden. Maar dat iets verboden is, wil niet zeggen dat het niet meer leeft.

Maridadi, de 17-jarige hoofdpersoon, is 3 als haar moeder omkomt tijdens de genocide. Maridadi’s vader woont in de stad, hij is hertrouwd en heeft een zoontje met zijn nieuwe vrouw. Maridadi woont bij een achternichtje.  De relatie tussen Maridadi en haar vader is koel en afstandelijk, ze kennen elkaar niet echt. Over haar moeder weet ze eigenlijk ook niet veel.

Als De boom met de bittere bladeren begint, werkt Maridadi op de markt en daar ontmoet ze Puck, een Nederlandse studente antropologie. Puck is in Rwanda om onderzoek te doen en ze vraagt Maridadi haar te helpen. In Rwanda is het niet gebruikelijk om vragen te stellen, dat is onbeleefd. Maar Puck doet dat wel en zo zet ze Maridadi aan het denken. Over haar verleden en haar moeder. Want wat is er met haar gebeurd? En wie was ze eigenlijk?

In De boom met de bittere bladeren vertelt Ruth Erica het verhaal van Maridadi’s zoektocht. Naar haar moeder, maar ook naar het verhaal van haar vaderland. En naar zichzelf. Ik moest even wennen aan de schrijfstijl, die vond ik in het begin wat staccato. Maar dat duurde niet lang, al gauw zat ik midden in het verhaal. Mooi dat Maridadi zelf haar verhaal vertelt en dat antropologe Puck dat niet doet. En bijzonder mooi hoe Ruth Erica de Rwandese geschiedenis van de afgelopen 25 jaar door het verhaal weeft. Want die verdient best wel wat meer aandacht.

Uitgeverij Lemniscaat, bedankt voor het recensie-exemplaar!