Een paar jaar geleden stond ik in een boekhandel in Rotterdam en daar zag ik het boek met de bijzondere titel Another Bullshit Night in Suck City. Interessant! Toch? Degene met wie ik was (nee, niet mijn geliefde Mirjam 😊) trok een gezicht alsof ze iets vies rook. Niet echt charmant. Van haar mocht het boek linea recta de prullenboek in.

Bijna gemiste kansen

Maar ik was benieuwd. “Waar zou dit boek”, dacht ik “in hemelsnaam over kunnen gaan?” Ik ben groot fan van punkmuziek en beat poetry en daarom gaf ik het boek graag een kans – roosjes tussen het puin, beauty among desolation, u weet wel. Tot mijn verrassing is het boek een biografie van de zoon van een dakloze, zwaar alcoholistische vader die later zelf vrijwilligerswerk doet in een dakloze opvang. Een geweldig boek, met oprechte sympathie voor deze mannen. Zonder deze titel had ik dit prachtige boek gemist. Gemiste kans voor mijn winkelgenoot!

Jammer

Onlangs zag ik bij Mirjam een boek op tafel liggen waarvan de titel meteen mijn aandacht pakte: Wat ik lik voordat ik je gezicht lik. Als hondenliefhebber met een gevoel van humor moest ik dat boek wel oppakken! Helaas maakte de inhoud van dit boek de promise van de titel niet waar: haiku’s over honden met meer kiespijnopwekkende zoetigheid dan een humoristische erkenning van het leven van een hondeneigenaar.

Een zwaargewicht?

Wat een gewicht geven we dus aan een titel! Don’t judge a book by it’s title? Prima! Maar wat als op de kaft een titel staat zoals Naked Lunch of The Crying of Lot 49? Hoe heet dat ene boek van Dave Barry? Babies and Other Hazards of Seks: How to Make a Tiny Person in Only 9 Months, with Tools You Probably Have around the Home? Verkocht!

Ga je mee?

Voor mij – en vast voor veel andere boekenliefhebbers – is een titel een uitnodiging. Een uitdaging om de puzzel op te lossen van wat de schrijver precies bedoelt met die titel. Denk aan bijvoorbeeld titels zoals Zen and the Art of Motorcycle Maintenance of The World According to Garp, titels die ingepakt zijn in jasjes van geheimen en beloftes van nieuwe ontdekkingen.

En in sommige gevallen – zoals die twee laatste – maken die boeken die hype zelfs waar. In andere gevallen, zoals in V van Thomas Pynchon, worden de geheimen nooit ontrafeld – we wachten tevergeefs op Godot. Of nog teleurstellender, soms maakt een titel beloftes die hij niet waar kan maken. We zullen nooit weten wat de hond heeft gelikt voordat ‘ie een dikke natte kus op je gezicht plaatst. Maar ja, willen we dat wel weten? I think not.