Wat heb ik genoten van mijn non-fictiechallenge dit jaar! Weten jullie het nog? Ik zou minimaal 12 non-fictie boeken lezen en erover bloggen. Voor jullie gemak even een overzicht van de blogs die ik schreef:
- Three Emperors van Miranda Carter
- Travels with Charley van John Steinbeck
- The pig who sang to the moon van Jeffrey Mason
- Mijn verhaal van Michelle Obama
- Clementine van Sonia Purnell
- Het onsterfelijke leven van Henrietta Lacks van Rebecca Skloot
- Keep going van Austin Kleon
- De zwarte zwaan van Nassim Nicholas Taleb
- Concentratie van Stefan van der Stigchel
- Het bucketlistboek voor een groene wereld van Elise de Rijck
- Leven met wind mee van Jelle Hermus
- Het egelhandboek van Sally Coulthard
- Hoogsensiviteit als kracht van Carolina Bont
Nu had ik mezelf deze challenge niet voor niets gegeven. Ondanks mijn goede voornemen van afgelopen jaar (mijn hele TBR kast leeg!) had ik namelijk nog steeds een flinke stapel die ik nog steeds niet gelezen had. Fictie trok me altijd veel meer dan non-fictie, hoe interessant het onderwerp me ook leek toen ik die boeken aanschafte. Zonde! Deze challenge zou het ideale middel zijn om mijn kast weer wat leger te lezen.
En, is het gelukt?
Natuurlijk niet! Hoewel ik oprecht, met het hand op mijn hart kan zeggen dat ik het geprobeerd heb, toch is het merendeel van mijn non-fictie-tbr-boeken nog steeds niet gelezen. Oeps. Tja, ik kwam nu eenmaal zo veel ontzettend leuke boeken tegen in de diverse kringlopen en minibiebs… Die kon ik toch moeilijk laten liggen? En al die geweldig interessante nieuwe non-fictie boeken die er gewoon om riepen om gerecenseerd te worden? Had ik die dan maar allemaal aan me voorbij moeten laten gaan? Ik bedoel maar.
Tja.
Al die boeken vonden dus een goed tehuis in mijn kast. En heel goed van mij, al zeg ik het zelf, de meeste heb ik ook al gelezen. Sommige heb ik gehouden, andere heb ik alweer doorgegeven. Dankzij mijn non-fictieproject weet ik veel meer van de Europese geschiedenis, ben ik weer een stuk creatiever, mediteer ik (bijna) iedere dag en ga ik binnenkort echt een egeloverwinterhuis bouwen. Want met uitzondering van De zwarte zwaan vond ik alle bovenstaande boeken enorm interessant en heb ik me er heel erg goed mee vermaakt. Trouwens, ook van De zwarte zwaan heb ik dingen opgepikt, ik vond het alleen heel erg warrig. Geen hoogstandje. Het enige boek op deze lijst dat ik niet uitlas.
Dus, 13 non-fictieboeken in 1 jaar?
Nee joh, veel meer. Ik las autobiografieën, verdiepte me in de positie van vrouwen, las over dierenrechten, autisme, ons brein. Om maar een paar onderwerpen te noemen. Sommige waren heel aandoenlijk, andere weer heel feitelijk. Van al deze boeken stak ik wel iets op. Topchallenge dus. Zeker weten dat non-fictie mijn aandacht heeft en houdt.
Zit er nog een favoriet bij?
Van deze 13 vond ik de volgende 3 leukst/interessantst/mooist:
- Keep going van Austin Kleon
- Het egelhandboek van Sally Coulthard
- The pig who sang to the moon van Jeffrey Mason
Keep going omdat het mijn creativiteit meteen weer aanwakkerde, wat een topboek! De opmaak is super, het is enorm toegankelijk en het werkt hartstikke aanstekelijk. Het egeltjeshandboek hoort alleen al door de prachtige illustraties tot mijn favorieten. En door The pig who sang to the moon weet ik weer beter wat ik wel en niet wil. Ik ben al heel lang vegetariër, maar het wordt echt tijd dat ik nog meer duurzame en diervriendelijke keuzes maak.
En al die andere non-fictieboeken die ik las, maar waarover ik niet blogde? De top 3 daarvan volgt in een apart blog. Stay tuned!
