Het einde van het jaar – tijd om terug te kijken! Op een boekenblog verwacht je dan een lijstje met de beste boeken van het jaar. Maar ik dacht ‘dat ga ik anders doen’ – ik geef je een overzicht van de schrijfmomenten van 2019 waar ik met een fijn gevoel aan terugdenk.

Schrijfweek in Zeeland

In februari mocht ik een hele week schrijven in een huisje in Zeeland. Dit deed ik mezelf cadeau. Een week om meters te maken. Het huisje lag pal achter de boulevard van Vlissingen en het weer was prachtig. Dit zorgde voor een heerlijke afwisseling van schrijven en buiten nieuwe inspiratie opdoen. Na deze week was de eerste versie van mijn manuscript voor 85% klaar. Iets wat ik had gehoopt, maar wat ik niet helemaal verwacht had.

Geprint manuscript in handen

In maart rondde ik manuscript versie 1.0 af. En stuurde ik het naar twee uitgevers. Een daarvan wilde alles per post ontvangen. Het perfecte excuus om voor mezelf ook een complete versie te laten printen. Het moment dat ik die in handen had, was het moment waarop ik dacht ‘dit is het dan. 5 jaar nadenken over dit boek heeft tot dit resultaat geleid.’

Selfpublishing dag van Boekengild

In juni ging ik met drie schrijfvriendinnen naar de eerste selfpublishing dag, georganiseerd door Boekengilde. Daar luisterde ik naar verschillende auteurs die zelf hun boek hebben uitgegeven – van non-fictie tot roman. Het inspireerde me enorm en het idee van zelf uitgeven kwam weer helemaal terug in mijn hoofd. Want waarom zou ik het laatste deel van het proces eigenlijk uit handen geven? ’s Avonds proostte ik daarom ook met die zelfde drie vriendinnen op mijn zelf uit te geven boek.

Ik ging direct op zoek naar een redacteur die me hierbij kon helpen. Op de dag dat ik zijn positief-kritische feedback kreeg, kreeg ik ook de eerste afwijzing van een uitgever. Niet veel later volgde ook de tweede. En ook al had ik inmiddels de keuze gemaakt om zelf uit te geven, het deed toch pijn.

De definitieve vorm gevonden

Van juli tot en met oktober worstelde ik met de tekst. Ik mistte er iets in, maar wat precies, dat wist ik niet. Daarbij koos ik voor omschrijven van mijn verhaal van de eerste naar de derde persoon. De meelezers en mijn redacteur waren enthousiast over het eerste stuk. Maar ik? Ik blokkeerde. Eind oktober besloot ik naar mijn eigen gevoel te luisteren – het bleef de eerste persoon. En sinds ik dat besloten heb, schrijf ik weer. Of beter gezegd, herschrijf ik weer. Eindelijk heb ik het idee ‘dit is mijn stem, dit is de vorm van mijn boek.’ En daarmee eindig ik het jaar met een goed gevoel, want ik verwacht versie 2.1 nog in 2019 af te ronden.

Toch een lijstje

Nou vooruit, als afsluiter dan ook nog dat lijstje met mijn favoriete boeken van 2019; in willekeurige volgorde want ik vond ze allemaal geweldig:

• Margaret Atwood – The testaments
• Ilja Leonard Pfeijffer – Grand Hotel Europa
• Griet Op de Beeck – Let op mijn woorden
• Lucinda Riley – The sun sister

En in 2020 hoop ik in veel van deze lijstjes natuurlijk Verdwaald in Tirol terug te zien. En hoe ik daar ga komen? Dat lees je in volgende blogs.

groetjes Astrid