De bf en ik gingen weer naar Italië! Wij houden ervan; het weer, het eten en de kleine steegjes met wasgoed… la dolce vita, geweldig. Een tijdje terug kregen we de tip om naar Brindisi te gaan, dat zou fantastisch zijn. We keken even op internet, ja hoor, zag er goed uit, dus geboekt.

 

Grazie Google

Natuurlijk keek ik van te voren of er nog wat toffe boekwinkels in Brindisi waren. En ja hoor, Google kwam met deze fabeltastische suggestie. Mijn hart sloeg meerdere slagen over, mijn adem stokte en… Toen bleek deze boekwinkel helemaal niet Brindisi te zitten, maar in Venetië! Damn you Google. U snapt waar onze volgende citytrip naartoe gaat.

 

Minimalisme in Brindisi

Ik had niet echt verwacht dat dit weer een echte boekentrip zou worden, de Italianen staan niet bekend om hun kennis van het Engels. En inderdaad, best een aantal boekhandels in Brindisi, nog veel ook voor zo’n klein stadje. Maar de Engelse selectie? Nul. Niks. Nada. Nou ja, kijken is natuurlijk ook leuk.

 

 

En zo erg vond ik het niet, het gaf me zelfs wel wat rust. Nu hoefde ik niet op zoek naar het perfecte boekensouvenir van de vakantie. Er zouden geen boeken Erin komen. En we hadden meer tijd om andere dingen te doen, zoals eten. En drinken. En gewoon lezen. Op ons privéterras aan het water. 🙂

 

 

Op naar Lecce

We maakten een uitzondering voor Lecce, een stadje in de buurt van Brindisi. Want daar zou een prachtige boekenwinkel zitten met kookboeken en boeken over de regio. Niet helemaal mijn ding, maar hij zou heel, heel erg mooi zijn van binnen. Dus toch op zoek. Maar het was heet en we hadden honger. Mijn blaren deden zeer en de rugzak van de bf was hartstikke zwaar. Met mijn spullen.

Oftewel, we waren niet te genieten. In mijn ooghoek zag ik wel een boekwinkel, maar de bf hoorde me niet. En dus hobbelde ik maar achter hem aan. Toen we eenmaal hadden gegeten en gedronken, zijn rug en mijn voeten wat gerust, wilde het toeval dat we de boekhandel weer zagen! Hey, een bordje op de deur… O ja, de Italianen hebben ook siësta ’s middags.

 

 

En toen gaf ik het op. Dit was duidelijk geen boekentrip. Dan maar lezen. En eten en drinken. Ik klaag niet.