Het gaat best goed met mijn voornemen om meer fantasy te lezen. Ja 2018 wordt mijn fantasy jaar, ik voel het! Ik kan het voornamelijk ook terug zien op het lijstje dat ik bijhoud. Helaas hebben Mevrouw Hobb en de heren Martin en Eddings het genre een beetje voor me verpest. In die zin dat ik sinds ik hun werk heb gelezen eigenlijk geen emotionele uitbarstingen meer heb vertoond bij andere fantastische verhalen.
Totdat er een zekere koningin van de Tearling voorbijkwam…
De Tearling trilogie opent met prinses Kelsea die op haar negentiende verjaardag door de Wachters van de Koningin wordt opgehaald om haar troon op te gaan eisen. Jarenlang is zij verborgen in het woud opgevoed door vertrouwelingen van haar moeder, de ijdele koningin Elyssa. Elyssa leeft niet meer, haar broer is regent van de Tearling, maar het land wordt zwaar onderdrukt door de kwaadaardige rode koningin (en tovenares) van het naburige land Mortmesne. En geen van beide wil Kelsea op de troon zien. Alleen al de tocht naar de hoofdstad en het koninklijk kasteel zit vol gevaren die zij eerst moet zien te overleven. En eenmaal aangekomen gooit ze meteen het wankele evenwicht met Mortmesne volledig overhoop en stort ze het land in een catastrofisch conflict met de rode koningin.
Verslavend!
Wist ik veel toen ik The Queen of the Tearling uit de kringloopwinkel meenam dat ik eigenlijk binnen 24 uur de volledige trilogie uit zou willen lezen. Want wat was dat verslavend! Je ziet het aan de foto, ik vloog naar de bibliotheek om deel twee en drie te gaan halen. Dan maar in het Nederlands, als ik maar zo snel mogelijk wist hoe dit verhaal in elkaar stak.
Niet typisch
Want wat lijkt te beginnen als een standaard middeleeuws fantasy boek begint langzaam maar zeker nog een extra dimensie te krijgen. Een verhaal in een verhaal dat door de schrijfster slechts stukje bij beetje wordt prijs gegeven. Stoppen is geen optie. Slaap is voor zwakkelingen.
Oké, emotioneler dan dat werd het helaas niet met de Tearlingen, want na drie delen vol actie en spanning en een keiharde heldin (met een piepklein hartje) viel de ontknoping me een klein beetje tegen. Maar niet genoeg om de pret te bederven. Dus wie houdt van eigenwijze dames die er wel op los durven te meppen: lezen!
