Britt-Marie was here was het derde boek dat ik van Backman las en ik moet toegeven: ik was wat bang dat ik zijn ‘kunstje’ inmiddels wel zou kennen. Britt-Marie heeft wel iets van Ove uit A man called Ove weg: ze is niet de meest sympathieke persoon op deze aardbol. Ze zeurt, is sociaal onhandig, vindt dat haar manier toch echt de beste is. Ze bedoelt het niet verkeerd, maar het komt zo rottig haar strot uit. Komt bekend voor?

Poetsen en zorgen

Iedere dag poetst Britt-Marie haar huis. Want stel je voor dat ze dood neervalt, haar buren haar pas na dagen of weken vinden en dat het huis een bende is? Dat kan echt niet. Zo leeft Britt-Marie haar leven: poetsend en zorgend voor haar man en zijn kinderen. Totdat uitkomt dat haar man een affaire heeft. Britt-Marie verlaat hem en zoekt een baan. Omdat ze al ruim 20 jaar niet meer gewerkt heeft en zoals eerder gezegd, sociaal een beetje onbekwaam is, valt dat solliciteren niet mee.

Toch vindt ze een baan waar ze geknipt voor is, ze gaat schoonmaken in Borg, een plaatsje waar bijna niemand wil wonen. Beetje bij beetje burgert Britt-Marie in en wordt ze zelfs coach van Borg’s voetbalteam, dat zo ongeveer het slechtste team van het land is. Niet dat ze graag wil, ze begrijpt helemaal niets van voetbal. Maar soms gaan die dingen zo. Door Britt-Marie was here begon ik eindelijk te begrijpen waarom zoveel mensen van voetbal houden. Als voetbalhater pur sang kan ik zeggen: dat is heel knap van meneer Backman.

Tweede en derde kansen

Britt-Marie was here gaat bij lange na niet over voetbal of over schoonmaken. Het gaat over veel meer: tweede kansen, derde kansen, voor jezelf en een ander opkomen, vriendschappen en weten wie je bent. Je dromen najagen. Kortom: weer een pareltje van Backman! Geloof me maar, je zult van Britt-Marie gaan houden, net als van de vele bijfiguren, waaronder een rat deze keer. Jep. 🙂