Nana is on a road trip, but he is not sure where to. All that matters is that he can sit beside his beloved Saturo in the front of his silver van. Saturo is keen to visit 3 old friends from his youth, though Nana doesn’t know why and Saturo won’t say.
Set against the backdrop of Japan’s changing seasons and narrated with a rare gentleness and striking humour, Nana’s story explores the wonder and thrill of life’s unexpected detours. It is about friendship, solitude and knowing when to give and when to take. Above all, it shows how acts of love, both great and small, can transform our lives.
Reizen en lezen
Over reizen wordt weleens gezegd dat het niet zozeer om de eindbestemming gaat, maar om de reis zelf. Ik bedacht me dat reizen en lezen eigenlijk behoorlijk op elkaar lijken. Hoewel je sommige reizen je het liefste zo snel mogelijk achter de rug wilt hebben. Net zoals een thriller waarbij het verhaal zelf niet zo interessant is maar waarvan je wel wilt weten wie de dader is. En door!
Om in deze sferen te blijven: The Travelling Cat Chronicles van Hiro Arikawa is dan een reis naar Zuid-Frankrijk. Niet snel snel snel over de Route Soleil, midden in de nacht opstaan om vervolgens urenlang in een kokendhete file te staan. Maar op je gemak over allerlei schattige binnendoorweggetjes waar je niet harder dan 50 kilometer kunt rijden. Waar je overal even wil stoppen voor een café au lait of een fijne lunch.
Nana en Saturo
In The Travelling Cat Chronicles vertelt kater Nana over de relatie met zijn eigenaar (of personeel, hoe je dat ook wil noemen), hoe ze bij elkaar zijn gekomen en over hun roadtrip. En dat doet Nana heel erg mooi. Ook vertelt hij over het verleden van Saturo, beetje bij beetje kom je meer te weten, ook over het doel van de reis van Nana en Saturo. Daar vertel ik jullie niets over, dat mogen jullie zelf ontdekken.
Normaal ben ik een sneltreinvaartlezer, maar door Hiro Arikawa’s schrijfstijl moest ik regelmatig even stoppen. Even genieten, beetje mijmeren en dan langzaam weer door. Haar stijl is wat minimalistisch of misschien moet ik het ingehouden noemen. Ze gebruikt geen woord te veel. Misschien toch ooit maar een keer naar Japan… Aanrader lieve mensen!
