Onze dochters houden van Ed Sheeran. U weet wel, die zanger.
Niet muziek die ik uit mezelf op zou zetten, maar een mens begint er aan te wennen naarmate hij het vaker hoort.
Ed Sheeran heeft een liedje dat heet Castle on the Hill, wat mij aan een boek doet denken. Aan I’m the King of the Castle van Susan Hill. U snapt de connectie meteen vermoed ik.

Wie besprak het beste boek?

Op de MEAO moesten we spreekbeurten houden over een boek. Een klasgenoot hield een nieuwsgierigmakende toespraak over het boek I’m the King of the Castle. Het kon nogal de goedkeuring van de leraar wegdragen, herinner ik me. Ik geloof dat ik het over Bloemen op Zolder heb gehad. De leraar was daar ook heel ‘aardig’ over. Verschil moet er zijn.

In ieder geval was de titel bij mij blijven hangen, maar het zou nog een flink aantal jaren duren voordat ik daadwerkelijk het boek las. Ook dát is al weer heel wat jaren geleden, maar het verhaal is zo indringend en subtiel en gruwelijk en sluw dat het mij absoluut is bijgebleven. Met dank aan Ed Sheeran nu weer even naar de voorgrond gebracht.

I’m the King of the Castle in het kort

Stel je voor: je bent een jongetje (Charles) en je hebt alleen je moeder. En je mag met je moeder mee verhuizen naar een groot landgoed, waar een alleenstaande vader woont met zijn zoontje (Edmund). Een jongetje van jouw leeftijd! Hoe geweldig klinkt dat?! Nou, dat klinkt geweldig, maar dat is het in de praktijk niet. Als lezer volg je de jongetjes in de stille hoop dat hier een vriendschap voor het leven gaat ontstaan, maar het tegendeel is waar. Er is afgunst, nijd en macht. Van de ouders heb je ook hoge verwachtingen. Daar verwacht je verstandige dingen van, maar ook daarin zul je als lezer tot frustrerends toe teleurgesteld raken. De ouders communiceren niet, spreken niets uit, hebben oogkleppen op. En die subtiele veranderingen in de verhouding tussen de jongens kan daardoor alleen maar meer uit de hand lopen. Het is Edmund die Charles tiranniseert en overheerst en uiteindelijk de dood in drijft. Dit verhaal speelt op horrorachtige wijze met familiebanden, met bloedbanden, moeder-zoon relaties, macht en het eerstgeboorterecht. I’m the King of the Castle is van een verfijnde subtiele spanning en het prikkelt je brein.

Nog een laatste waarschuwing

Het boek is 224 bladzijden en verscheen voor het eerst in 1970. Ik heb even opgezocht of het nog nieuw te krijgen is en dat is het geval. Wees wel gewaarschuwd als u op de boekenlink klikt en op onderzoek uit gaat naar wat Susan Hill nog meer heeft geschreven; u wilt onherroepelijk meer van haar lezen. Véél meer.