Nederland, 100 jaar geleden. Een aannemerszoon wil kunstenaar worden. Een schippersdochter tegen alles in danseres. In de maalstroom van het machinetijdperk bouwen zij aan een nieuwe wereld. En drukken zo een halve eeuw later hun stempel op het leven van de auteur. Wat gebeurt er als je je dromen najaagt? En wat als je dat niet doet?
Het Pauperparadijs
Heb je ‘Het Pauperparadijs’ van Suzanna Jansen al gelezen? Ik vind het geweldig. Beetje bij beetje ontrafelt Jansen het familiegeheim. Wie houdt er nu niet van een familiegeheim? Ze vertelt niet alleen over de werkkoloniën die de Maatschappij van Weldadigheid in de 19e eeuw in ons mooie Drenthe oprichtten, maar ook over haar zoektocht naar het verhaal van haar familie. Aangrijpend en tegelijkertijd ook heel nuchter beschreven.
Ik sprong dus een gat in de lucht toen ik hoorde dat Jansen een nieuw boek uit had en dat ik het mocht lezen voor Ogma (Uitgeverij Balans bedankt!). In ‘Ondanks de Zwaartekracht’ weeft Jansen deze keer 3 verhalen samen. Dat van architect Cor van Eesteren, danseres Steffa Wine en haarzelf.
Een bijzonder trio?
Suzanna Jansen groeide op in Slotermeer. De architect van de rechttoe-rechtaanwijk waar ze woonde was Cor van Eesteren. Er was 1 dansschool in die wijk. Van wie? Je raadt het vast al: Steffa Wine. Jansen vertelt over haar jeugd en haar dromen over een carrière als balletdanseres. Die misschien wel werkelijkheid hadden kunnen worden, als ze geen blessure opgelopen had.
Cor van Eesteren is nu wellicht niet meer zo bekend, maar in zijn tijd was hij een fenomeen. Onderdeel van De Stijl en bevriend met Le Corbusier, Mondriaan en Gerrit Rietveld. Een eigenwijze visionair. Je leest over de successen die Van Eesteren boekte, maar ook over de kansen die hij liet liggen. En zijn grote liefde Fritzi.
Steffa Wine was een echte selfmade-woman. Ze vond zichzelf meerdere keren uit. Van Fientje Puister werd ze eerst Steffa Wine, daarna Rosario Montez en daarna weer Steffa Wine. Ze danste met Albert Mol en stond in de tijd van Cor Brusse en Snip en Snap op de planken. Net als Cor van Eesteren wist Steffa Wine goed wat ze wilde, al was dat voor haar omgeving niet altijd makkelijk.
En, nog wat opgestoken?
Net als in ‘Het Pauperparadijs’ weeft Jansen in ‘Ondanks de Zwaartekracht’ weer meerdere verhalen heel mooi samen. Dankzij haar verhalen over Cor van Eesteren en Steffa Wine heb ik nu een veel beter beeld van ons land in het eerste deel van de 20e eeuw. Knap hoe Jansen het tijdsbeeld en de 3 levens zo helder schetst!
Ook leuk, ik las het grootste deel van ‘Ondanks de Zwaartekracht’ tijdens een weekendje weg in een echte Jugendstil villa, gebouwd in 1901. Letterlijk en figuurlijk bevond ik me in vervlogen tijden…
