Een monumentaal, Tolstojesk familie-epos dat 6 generaties omspant tussen 1900 en nu. Acht levens van 1 Georgische familie, beginnend in een kleine stad tussen Georgië en Azerbaijan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedranken met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijden ook al spoedig een gevaar. Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Zij woont in Berlijn en vertelt op meeslepende wijze, maar ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de ‘rode’ twintigste eeuw – een cruciale periode in de Europese geschiedenis – met de opkomst en de ondergang van de Sovjet-Unie, het wegvallen van het IJzeren Gordijn en de perestrojka.

Durf jij het aan, een boek van meer dan 1000 pagina’s? Dat vereist nogal wat commitment. En doorzettingsvermogen. Aangezien mijn aandachtsspanne het de laatste tijd nogal eens af laat weten en ik verder ook nog gewoon een leven heb, pak ik meestal liever een dunner boek.

Alles aan de kant

Maar soms komt er een boek op je pad waarvoor je met liefde alles aan de kant gooit. Vooral het huishouden. 🙂 Het achtste leven (voor Brilka) is zo’n boek. Nino Haratischwili (ze is Georgisch, Ogma kan weer een land afstrepen!) beschrijft in zo’n 1050 pagina’s het leven van de familie Jasji. En dat doet ze knap.

Want dankzij die korte aandachtsspanne bezoek ik tijdens het lezen meestal ook Facebook, Instagram en allerlei andere leuke sites. Maar niet bij mevrouw Haratischwili, ze had me helemaal in haar greep. Ik moest en zou weten hoe het met Stasia, Kitty, Kostja, Nitsa en al hun familieleden afliep.

Toch weer die Sovjet-Unie

Aparte namen? Het achtste leven speelt zich in Georgië af, vanaf 1900 tot nu. Samen met alle hoofdpersonen (en dat zijn er flink wat) maak je 3 revoluties, 2 wereldoorlogen en meerdere burgeroorlogen mee. Of waren het 4 revoluties? Je leest over de opkomst en de neergang van het communisme, de voorspoed en de slechte tijden voor de familie Jasji.

Dankzij Nino Hartischwili’s schrijfkunsten las ik weer tijdens het ontbijt, de lunch en het avondeten. In bed en in de trein, op de bank en bij de kapper, net als voor het social media tijdperk. Good times! Leve de e-reader trouwens, want als ik het boek zelf had moeten meesjouwen, had ik me een breuk gesjouwd.

Laat jij je meeslepen?

Dus… Wil jij je ook weer eens helemaal onderdompelen in een goed boek? Urenlang meeleven met andermans sores? Die zijn overigens niet mis, de levens van de Jasji’s zijn bepaald niet saai. Er komen nogal wat zelfmoorden, moorden, verminkingen en zelfs een gedwongen abortus voorbij. Dramatisch? Ja, maar precies in de juiste hoeveelheid. Het achtste leven is daardoor aangrijpend, het houdt je op het puntje van je stoel en je wil blijven lezen. Kortom: zo de moeite waard!