Hoe doen jullie dat, als jullie een boek niet meteen mooi vinden? Houd je dan toch vol of gaat het boek direct voor altijd dicht? Collega Tineke leest bijvoorbeeld altijd de eerste 100 pagina’s. Als het boek dan wel okay is en niet heel veel meer pagina’s bevat, wordt het alsnog uitgelezen.

Een goed voornemen

Dat doe ik dus niet. Een tijd terug heb ik mezelf streng toegesproken: ieder boek dat me niet aansprak zou naar de Little Free Library gaan. Mooi streven, alleen in de praktijk werkte het niet. Regelmatig gunde ik een boek een tweede kans of een derde. Of een vierde…

Soms is dat terecht. ‘Zout op mijn huid’ vond ik in eerste instantie veel te grof. En ‘Anna Karenina’ gruwelijk saai. Terwijl ik ze nu prachtig vind! Waarschijnlijk staat mijn ‘nog te lezen’ boekenkast daarom zo vol. Ik weet het, andere lezers hebben een ‘te lezen stapel’, ik heb gewoon een hele kast.

Opnieuw beginnen

Laatst was ik al die boeken helemaal beu. “Alles gaat eruit! Ik ga helemaal opnieuw beginnen!” Ik zag de maagdelijk lege boekenkast al voor me. Maar toen stond ik voor mijn kast en daar stonden ze: Bill Bryson, Black Beauty en Elena Ferrante. En ze keken me zo verleidelijk aan… Ik kon het niet. Sommige boeken stonden al jaren op een leesbeurt te wachten en ze dan zomaar wegdoen?

Tijd voor een nieuw plan dus. Ook al zegt de achterflap van een boek dat het perfect is voor mij, als ik het niet mooi vind, dan is het zo. Ieder boek krijgt 1 herkansing en meer niet. Het leven is te kort voor slechte boeken, of voor boeken die me niet aanspreken. Ze horen dan ook niet thuis in mijn boekenkast.

Heerlijk, een plan! Ik voel me er altijd enorm daadkrachtig door. Deze boeken gingen dus meteen weg. Nog maar zo’n 100* boeken te gaan. Hoeveel liggen er eigenlijk op jouw ‘nog te lezen’ stapel?

*Hierna ging ik even kijken of dat aantal wel klopte. Nee dus. Niet dat ik zin had om alle boeken te tellen, maar volgens mijn nieuwe schatting (aantal boeken op 1 plank maal aantal planken) kom ik uit op zo’n 200. Ik hoef me dus niet te vervelen.