De boy friend en ik gingen een paar dagen naar Italië, samen er even tussenuit. Ik moest voor het werk in de buurt van Milaan zijn en hij kwam me achterna. Dat ‘dolce vita’, dat beviel uitstekend!

Het was een fijn tripje. We aten wat, we dronken wat en we deden net alsof we Italiaans konden lezen. Vervolgens moesten we bijna de nacht op straat doorbrengen, maar dat is een ander verhaal.

Op het vliegveld begon het feest al: de duty free! Die parfums boeien me nooit zo, maar de boekensectie daarentegen… Altijd fijn om inspiratie op te doen. Niet meer dan dat he, ik had tenslotte mijn e-reader bij me en een analoog boek over Italië.

In het hotel hadden ze ook een little free library! Die was wel heel erg ‘little’, hij bestond uit maar liefst 2 boeken. Ik deed dus een goede daad, gooide mijn boek over het leven in Italië erbij (het was eerlijk gezegd niet zo bijster interessant) en maakte zo meteen ruimte in mijn koffer voor eventuele aankopen.

Nu was dit geen specifiek boekentripje, maar ja, af en toe (eigenlijk best vaak) lag er een boekhandel op mijn pad… Prachtig toch, deze cover? Zo jammer dat mijn Italiaans niet veel verder reikt dan ‘bongiorno’ en ‘grazie’. Misschien moet ik toch eens een cursus gaan doen. Op locatie uiteraard.

We deden wel wat meer dan alleen maar eten en winkelen, hoor. We deden ook aan cultuur! Zo mooi, deze biblioteca. Ik zou kunnen zeggen dat we er uren gespendeerd hebben, maar dat is niet waar. We gluurden even door de deuren, maakten een kiekje en gingen weer wat drinken.

Een collega had me de American Bookstore in Milaan aanbevolen. Engelstalige boeken, ja!! Helaas hadden signorina Google en wij wat ruis in de communicatie; ze bleef maar aangeven dat de boekhandel op zo’n 20 minuten lopen lag. Ook al hadden we al veel langer dan 20 minuten gelopen. Aan ons Italiaans lag het niet, sga sprak toch echt Engels tegen ons. Maar uiteindelijk vonden we ‘m en kijk eens hoe gaaf, oude Amerikaanse tijdschriften!

Is er een beter souvenir dan een boek? Okay, misschien een mooie tas (check!) of een hoed van de oudste hoedenmaker van Italië (check!), maar verder… Nee dus. Uiteindelijk werd het ‘Elizabeth is missing’ van Emma Healey. De blurbs zijn heel erg positief en tot nu toe hebben ze gelijk: het is prachtig. Als het zo mooi blijft, dan volgt er binnenkort zeker een review.

Veel te snel moesten we alweer gaan. Net voor vertrek schoot ik nog even ‘onze’ plaatselijke boekhandel in, waar de boy friend deze fraaie picture van ons tweeën schoot. Mijnheer leest liever digitaal, terwijl ik meer ‘oldskool’ ben. Maar dat wisten jullie natuurlijk al. 🙂 Nooit meer mooie kaften kijken en boekengeur snuffelen? No way!

Arrividerci Italia, hopelijk tot snel weer!