Vorige week had ik opeens een literaire eye opener van jewelste. En dat kwam vooral omdat ik mij eigenlijk nogal schaamde. Of was het een gevoel van falen? Nee, ik voelde me trouweloos! Dat kwam zo. Zij die ook zo van lezen houdt (en van katten en koken), tagde mij op Facebook in een foto. De nieuwe Robin Hobb was binnen uit de bieb, of ik hem al had gelezen? Wie al wat langer meeleest op Ogma weet dat Robin Hobb haar fantasy series over Fitz en zijn vriend The Fool tot mijn grote favorieten behoren.

Drukdrukdruk

Maandenlang had ik uitgekeken naar de release van Assassin’s Fate, het laatste deel in de laatste serie, en wat deed ik toen het eindelijk zo ver was? Niets… Ik was zogenaamd druk. Met die stapel boeken die ik eerst écht weg moest hebben gewerkt, met mijn blogplanning, met de laatste schoolweken en al het gedoe en geregel op het schoolplein daaromheen. Met, je gelooft het niet, bibliotheekboeken. Impulsieve vondsten die niet eens op een wenslijst stonden. Ho! Stop!

• Bestelt direct Assassin’s Fate online (want het moet wel precies die cover zijn, én morgen in huis en het is al tien uur ‘s avonds);
• Brengt de volgende ochtend alle boeken terug naar de bibliotheek, gelezen of niet. Die staan er over een maand ook nog wel. De meeste thrillers zijn dertien in een dozijn. Er is maar één Fitz;
• Werkt tot de postbezorger komt hysterisch een to do lijst zo veel mogelijk bij;
• Legt tissues klaar.

En daar is hij dan, mooi hè?

Die eye opener dus; je laat je vrienden toch niet in de steek? Ook al zijn ze fictief. De maaltijden zullen de komende dagen weinig voedzaam zijn en wie schone sokken wil zet zelf de wasmachine maar aan. Ik denk dat het me wel lukt om het kind op school te krijgen, maar als de leerplichtambtenaar komt vragen waar ze blijft dan heb ik wel een goed excuus toch?

Fitz, Fool en Bee, here I come. Bedankt Martine, dat je me weer op het rechte pad hebt geholpen.