Wie was er ook zo onder de indruk van The Remains of the Day? Wat een boek! Zo ingetogen, zo poëtisch en pijnlijk mooi. De prachtige geschreven mijmeringen van Butler Stevens over zijn leven in service en de gemiste kans op liefde.

Kazuo Ishiguro is geboren in Nagasaki, Japan, maar verhuisde al op zijn vijfde naar Groot-Brittanië. Pas in 1989, bijna dertig jaar nadat hij het land verliet, bezocht hij Japan weer. Toch nog een erg Brits tintje hè, in hoeverre is dit geldig voor ons Around the world project? Dat is dus het leuke als je zelf een challenge bedenkt, je maakt je eigen regels. Ik vond het een mooi idee om het beste van twee werelden te combineren (dat ik een sucker ben voor al dat van de Britse eilanden kwomt wisten jullie al, maar Japan is een beetje mijn onbereikbare liefje in de verte).

Even over die andere Japanse schrijver

Bovendien las ik een aantal jaren geleden al ‘Norwegian Wood’ van de grootse Japanse schrijver Haruki Murakami. Daar was ik serieus even flink van ondersteboven, zelfs nu nog als ik terugdenk aan het verhaal. Maar de Blije Boeknerd kan jullie veel meer en beter vertellen over Murakami. Zij heeft zelfs een hele pagina aan hem gewijd, ga dus snel eens een kijkje nemen als je meer wilt weten over het werk van Haruki Murakami.

Maar Kazuo Ishiguro dus

At the rear of our garden in Shanghai, there was a grass mound with a single maple tree rising out of its summit. From the time Akira and I were around six years old, we enjoyed playing on and around that mound, and whenever I now think of my boyhood companion, I tend to remember the two of us running up and down its slopes, sometimes jumping right off where the sides were at its steepest.

En dat is hoe de verteller van ‘When we were orphans’, Christopher Banks, zijn verhaal vertelt. Het grootste gedeelte van het boek bestaat uit zijn herinneringen aan zijn jeugd in Shanghai waar hij rond het jaar 1900 tot zijn negende woonde met zijn ouders, Britse expats. Zijn vader werkte voor een groot Brits bedrijf en zijn moeder zette zich in tegen de Britse onderdrukking van de Chinese bevolking met opium. Cristopher is gelukkig, totdat zowel zijn vader als moeder onder verdachte omstandigheden verdwijnen. Als wees, met niemand om voor hem te zorgen, wordt hij naar een tante in Engeland gestuurd. Nadat hij met succes zijn studie afrond ontpopt hij zich als beroemd detective. Slechts één zaak heeft hij niet opgelost; de verdwijning van zijn ouders. Hij besluit af te reizen naar Shanghai om zijn ouders te vinden.

Waar is hier de dichtstbijzijnde boekenclub?

Als er één boek perfect is voor een boekenclub dan is het wel ‘We were orphans’. Dit verhaal gaat zo diep, is zo gelaagd en bevat zoveel thema’s dat je er niet over uitgepraat raakt. Bovendien zal iedereen er weer andere zaken uit willen belichten en de meningen zullen zeker verdeeld zijn. Waar het in het begin lijkt te ontpoppen tot een Sherlock Holmes op zijn Ishiguro’s, raakte ik toen Christopher in Shanghai zat een tijdje volkomen de draad kwijt. Christopher zelf ook trouwens, merk je dan. Well played Ishiguro! Doordat alles vanuit het perspectief van Christopher Banks wordt vertelt, zijn de ontwikkelingen voor de lezer net zo verwarrend als voor de hoofdpersoon zelf.

Hier en daar wilde ik afhaken; het werd saai, ik vond Christopher irritant. Toch las ik door, een soort van gehypnotiseerd door de schrijfstijl van Kazuo Ishiguro. Gelukkig maar, want het plot liet mij ietwat verbijsterd achter. Met dat vage gevoel dat ik een heel goed verhaal had gelezen dat ik nog lang niet compleet had doorgrond. Meteen doorlezen in een ander boek? Nee, ik moest eerst eens nadenken over ‘When we were orphans’….. Misschien moet ik toch eens een boekclub beginnen voor dit soort gevalletjes.