Hoe de Nederlanders kwamen en gingen en wat ze achterlieten

De Atjeh-oorlog (1873-1942) vormt een van de zwartste bladzijden uit de Nederlandse geschiedenis. De strijd tussen de nietsontziende koloniale soldaten en fanatiek islamitische Atjehers kostte aan zo’n 100.000 mensen het leven, onder wie duizenden Atjehse vrouwen en kinderen. In ‘Atjeh, Het verhaal van de bloedigste strijd uit de Nederlandse koloniale geschiedenis’ volgt Anton Stolwijk het spoort van de strijd – een spoor dat niet alleen langs vergeelde en vergeten dagboeken voert, maar ook naar het hedendaagse Atjeh, dat nog steeds blijkt te worden getekend door de oorlog. Het resultaat is een fascinerend, origineel verhaal dat geschiedenis en actualiteit, onderzoek en journalistiek naadloos en virtuoos combineert.

 

 

Geloof jij de achterkant van een boek altijd? Of de blurbs, de quotes van schrijvers en recensenten over dat boek? Inmiddels neem ik dat allemaal met een flinke korrel zout, want men, wat ben ik vaak teleurgesteld. Menig boek met de meest fantastische beoordelingen heb ik met een flinke zwieper de open haard in willen gooien.

Van onze collega’s van het NRC en Het Parool kreeg ‘Atjeh’ het maximale aantal stemmen. De Groene Amsterdammer schreef: ‘Literaire non-fictie van de beste soort’. De blurb van Het Parool: “Dit boek laat zich lezen als een road movie. Stolwijk weeft de herinneringen aan de oorlog in Atjeh virtuoos door het soepel geschreven verslag van zijn reis.” Niet slecht…

 

Geen woord van gelogen!

Nou ben ik niet zo van de sterren, maar ik sluit me van harte aan bij de bovengenoemde collega’s. Want wat is dit fijne non-fictie. Helder geschreven, heerlijk leesbaar, ik zag de Hollanders al voor me op dat hete eiland, vechtend tegen het klimaat en hun slimme tegenstanders. Anton Stolwijk blijft van begin tot het eind boeien, knap hoor. Kortom: aanrader, zeker als je je kennis van de Nederlandse geschiedenis in het oosten wilt oppoetsen. Die behelst tenslotte veel meer dan de periode 1940-45.