Op een zwoele zomeravond gingen we naar A Midsummer’s Night Dream van good old Shakespeare. De voorstelling was in de open lucht, we gingen dus gewapend met kussens voor de tere zitvlakken, een deken voor als het fris zou worden en een versnapering, want stel je voor dat we honger zouden lijden tijdens de drie uur English lit met Bill.
Dit was mijn eerste avond Shakespeare, ik heb wel een talenopleiding gedaan, maar daar zat geen literatuur bij. Wij hadden het over technische, medische en juridische teksten en hoe je die het beste van de ene naar de andere taal overzet. Vooruit, er zat ook een cursus ondertitelen bij. Van Fawlty Towers!
‘To be or not to be’, zover rijkt m’n kennis van Bill’s werk wel zo’n beetje, hoewel ik me nu bedenk dat ik wel de film Romeo & Juliet gezien heb. Die met Leonardi Dicaprio, u weet wel.
Maar goed, A Midsummer’s Night Dream dus! Voordat de voorstelling begon, kregen we een intro en dat was heel fijn, want anders was de verhaallijn, pardon, verhaallijnen, volledig langs me heen gegaan. Shakespeare heeft namelijk gewoon even drie verhalen in een voorstelling gepropt. Bedankt Bill, lekker overzichtelijk.
Ook werd er achtergrondinformatie gegeven over de manier van spelen ten tijde van Shakespeare. Zo waren er geen decors, waardoor de acteurs de omgeving veel meer moesten benoemen. Zodat het publiek beter begreep waar het toneelstuk zich afspeelde. “Kijk, een muur!” Ah…
De acteurs hadden meerdere rollen, waardoor ze duizenden (!) regels moesten leren. Dat was ook nu het geval. Het theatergezelschap van Illyria bestond uit vijf mensen en het aantal rollen was… gigantisch. Zo knap! De rollen, de kleding, alles wisselde in een razend tempo. Een verschil met toen: er stonden nu ook vrouwen op het toneel, in Shakespeare’s tijd werden de vrouwenrollen door mannen gespeeld. Hoewel er nu ook wel een man in vrouwenkleding over het podium huppelde, speelden de vrouwen ook mannenrollen. Bijzonder!
Wat ik ervan vond? Ik heb een topavond gehad. De acteurs waren fantastisch, de locatie maakte het allemaal nog sfeervoller en dat het stuk best lang duurde, was door het dekentje helemaal niet erg. Mocht iemand zich afvragen waar ik was: hier! Nu niet allemaal tegelijkertijd gaan, ik wil ook nog steeds kaartjes kunnen kopen, he? 😉
