Het zijn niet de vrolijkste plaatjes in mijn collectie, maar wauw wat ben ik gek op Joy Division. Trouwens, eigenlijk houd ik ook helemaal niet van vrolijke liedjes. Rot toch op met je lalalaaa en bombidibom, doe mij maar een flinke dosis boze-mannen-muziek. Al gaat het in het geval van Joy Division meer om verwarde-en-verdrietige-man-die-niet-meer-weet-hoe-het-verder-moet-muziek.

Opgericht in 1976 (toen nog genaamd Warsaw) was het na slechts vier jaar al weer afgelopen met Joy Division toen Ian Curtis, de zanger, zelfmoord pleegde op de vooravond van hun Amerikaanse tour. Curtis leed aan epilepsie en had ook aanvallen tijdens optredens, waar hij zich diep voor schaamde, één van de oorzaken van zijn depressies. Daarnaast ging het met zijn huwelijk ook niet echt goed. Het album Closer kwam pas uit na zijn dood en de single Love Will Tear Us Apart kwam op nummer 13 in de Engelse lijst terecht. In 2007 maakte Anton Corbijn een film over het leven van Ian Curtis, genaamd Control. De overige bandleden van Joy Division gingen na zijn dood verder onder de naam New Order, een bandje dat jullie misschien wel kennen van diverse 80s compilaties en lijsten. Ook niet slecht 😉

Maar boeken in muziek dus. Joy Division schreef een nummer dat is geïnspireerd door een bundel met verhalen van J.G. Ballard, The Atrocity Exhibition. Ik heb het boek niet gelezen en na wat research naar de inhoud kan ik ook niet zeggen dat ik er om zit te springen. Het klinkt allemaal enorm verwarrend en chaotisch, misschien zelfs wel een beetje psychotisch. De verhalen met titels zoals “Why I want to fuck Ronald Reagan” verschenen allemaal eerder in diverse tijdschriften. Alle verhalen zijn ook weer onderverdeeld in verschillende stukken, maar draaien voornamelijk om een psychiater die zich overgeeft aan psychoses en probeert te dealen met de wereld om hem heen. Mensen die in het ene verhaal dood gaan komen in een ander verhaal weer terug, hij wil de derde wereldoorlog starten en het is nergens duidelijk of wat er gebeurd zich in het hoofd van de protagonist afspeelt of dat het “echt” is. Tja, ik kon er niet echt een touw aan vast knopen zo op wikipedia, maar hé, om nou te zeggen dat de muziek van Joy Division doorsnee is… Daar ben ik tenslotte ook gek op. Wie kent de verhalenbundel van J.G. Ballard? Is het de moeite waard? Het nummer Atrocity Exhibition is dat zeker wel, luister maar:

Nou goed, het is wellicht toch een acquired taste 😉 Maar hét nummer dat ik grijs heb gedraaid van Joy Division (en dan bedoel ik manisch dagenlang in mijn puberhol op repeat zetten) is She’s Lost Control. Als jullie me zoeken, ik ben even een paar plaatjes aan het draaien en vanavond kijk ik Control <3

En dan nu wat vrolijkers; gefeliciteerd J te H!! Je hebt Arsène Lupin Gentleman Inbreker gewonnen! Wil jij je adres mailen naar contact@ogma.nu? Alle andere reageerders bedankt voor het meedoen en wees gerust, er komen nog veel meer win acties aan.