Dit is Berber:

 

 

Berber houdt van:

• De Gruffalo;
• Haar grote zus;
• Aardbeien;
• Jake en de Nooitgedacht Piraten;
• Foeksia de miniheks;
• IJsjes
• Hele stevige knuffels;
• Voorgelezen worden;
• En van luiers…..

Want op het potje of op de wc plassen, daar doet Berber niet aan. En op zich is dat natuurlijk ook niet zo erg als je nog drie moet worden. Maar de moeder van Berber (ik dus) is er wel een beetje klaar mee. Vooral met de grote boodschappen. Bovendien heb ik net ‘No Impact Man‘ weer gezien en ben ik nu dus overtuigd van het feit dat we de wereld in een rap tempo naar zijn grootje aan het helpen zijn. En elke maand die Berber zindelijk is scheelt toch maar weer 124 luiers. Luiers vol plastic en chemicaliën. En dan heb ik het nog niet eens over de toevoegingen van Berber zelf. En toen zag ik ‘Ga je mee naar de weecee’ van Sally Lloyd-Jones, met illustraties van Anita Jeram, je weet wel, van ‘Raad eens hoeveel ik van je houd’, ook een favoriet hier in huis. Gelukkig wilde Uitgeverij Lemniscaat graag meewerken aan project Berber en weecee. Heel erg bedankt voor het recensie-exemplaar.

 

Kijk em staan dan, met zijn pootjes over elkaar. Zo schattig <3

In een vrolijke stoet gaan alle dieren uit het bos naar hun potjes. In de lieftallige stijl die we kennen uit Raad eens hoeveel ik van je hou geeft Anita Jeram iedereen gestalte: van een kangoeroe met het jong in haar buidel, en een kikker, tot een dodo en een dinosaurus. Iedereen moet plassen. En als iedereen zijn potje gevonden heeft, mist er nog één belangrijk persoon. Diegene zie je in het spiegeltje op de laatste bladzijde. Precies – dat ben jij!

Kijk, dát boek hebben we nodig, Berber en ik. En eerlijk is eerlijk, we hebben al zo genoten van het samen lezen. Wat een mooie illustraties en wat een lief en grappig verhaaltje. Fijn op rijm zodat peuterlief al na twee keer voorlezen bijna alle zinnetjes zelf af kon maken. Het spiegeltje op de laatste bladzijde was een grote verrassing en ze lag in een deuk. Ook al zaten Berber en ik al twee keer samen op de weecee, we konden nog geen vakje inkleuren op de bijbehorende zindelijkheidskalender, maar we zijn ook nog maar net begonnen hè. Niet pushen en gezellig houden. Dat gaat lukken want een voorleesfuif is het boek zeker. Of het ook een plasfeest wordt zoals in het boek, daar kom ik nog op terug. En snel ook hoop ik 😉