Kennen jullie “Nederland Leest”? Dit is een initiatief van de Nederlandse openbare bibliotheken, sinds 2006 krijgen leden van de bibliotheek gratis en voor niets een boek. Dit zijn vaak de parels uit de Nederlandse literatuur.

Als je geen lid van de bieb bent, geen nood, want deze boeken belanden uiteindelijk wel een keer in een Little Free Library of bij de kringloop. Want ja, voor niets gekregen, het is niet zo’n mooie editie, viel misschien wat tegen.. Weg ermee. Zo vond ik Dubbelspel van Frank Martinus Arion in mijn favoriete hotspot. Slechts tien jaar na de uitgifte van de biebeditie. 😉

Kent iemand het boek? Of de schrijver? Ik niet. Sowieso ken ik geen schrijvers van onze eilanden, behalve Jan Wolters natuurlijk. Maar die eilanden bedoelde ik niet. 😉

Google dus maar eens aangeslingerd. Frank Martinus Arion blijkt de belangrijkste zwarte Nederlandstalige auteur van de Nederlandse Antillen te zijn. Dubbelspel was zijn debuut en de eerste Nederlandstalige roman vanuit een geheel zwart perspectief. Hij kreeg de Van Der Hoogtprijs voor Dubbelspel en het boek werd meerdere malen herdrukt. Mocht iemand willen weten wat de Van Der Hoogtprijs is: dit is een aanmoedigingsprijs die wordt toegekend voor recent verschenen letterkundig werk. Weer wat geleerd!

Dubbelspel gaat over een middag op Curaçao. Vier mannen spelen domino. Nu ken ik domino wel, ik heb het vroeger wel eens gespeeld. Net als iedereen, denk ik. Ik vond er niet bar veel aan, die steentjes achter elkaar leggen. Ik blijk het flink onderschat te hebben. Je schijnt toch over een flinke pokerface en tactiek te moeten beschikken. Als het je het goed wil spelen, tenminste. De titel slaat trouwens niet alleen op het spel, maar ook over de verhoudingen tussen de heren onderling. En de affaires die de heren met elkaars vrouwen hebben.

Het is niet echt mijn boek. Wat ik heel knap vind, is dat het nergens gedateerd voelt. Dubbelspel is in 1973 voor het eerst gepubliceerd, maar als je zou zeggen dat het vorig jaar verschenen is, zou ik je ook geloven. De stijl is nog helemaal van nu. Knap! Maar goed, het ene onderwerp spreekt meer aan dan het andere. De omschrijving van het leven op Curacao vond ik heel erg interessant, ik realiseerde me daardoor dat ik bar weinig van onze eilanden weet. Schandalig natuurlijk. Maar bij de beschrijving van het dominospel had ik moeite m’n ogen open te houden. En ja, ik weet wel dat het dan een metafoor voor iets anders is, maar dat zal dan wel. Kortom: Dubbelspel gaat terug naar de Little Free Library, op weg naar een andere boekenkast.